Diuna 1961. Opera mówiona. Fragmenty
„Diuna” Franka Herberta to najpopularniejszy cykl powieści science fiction XX wieku. Ustanowił nowy kanon tej literatury, ale znacznie też przekroczył ramy gatunku, mieszając dyskurs filozoficzny z przewidywaniami futurologicznymi i wartką akcją: rozważania o genetyce oraz przetrwaniu ludzkości wobec kurczących się zasobów to główne wątki powieści.
Komuna// Warszawa tworzy swoisty prequel do „Diuny”. Podobnie jak w literackim oryginale osią spektaklu jest pustynia. Filozoficznie „pustynia” to miejsce spotkania z Bogiem, ze sobą, przemiany, nowego początku lub śmierci. Pustynia we współczesnym świecie to złoża ropy, a więc źródło bogactwa i władzy. Ale także zagrożenie zagładą z powodu braku wody.
Komuna// Warszawa porusza się po tych wszystkich obszarach, łącząc je za pomocą specyficznej formy teatralnej: opery mówionej. To, co w klasycznym teatrze dramatycznym jest niewiarygodne, w operze odbiera się jako naturalny element narracji.
Komuna// Warszawa opisuje fikcyjną wyprawę autora „Diuny” do Iranu w 1961 roku. Frank Herbert zostaje wysłany z tajną misją na Bliski Wschód, przez kilka dni przebywa w pustynnym mieście Jazd, czekając na spotkanie z kurierem. Być może pod wpływem narkotyków wyrusza na samotną wyprawę na pustynię. Tam doznaje olśnienia. Widzi możliwe scenariusze rozwoju świata. Te „przyszłowidzące” wizje staną się zaczątkiem napisanej wkrótce literackiej sagi.
Komuna// Warszawa „rekonstruuje” pobyt Herberta w Jaździe. Proces „odnajdywania” śladów pozostawionych przez autora „Diuny” zaciera granicę pomiędzy prawdą a zmyśleniem. Zaczynając podróż, trafiamy na realną pustynię. I stajemy wobec tych samych pytań i rozterek, jakie trapiły Franka Herberta w 1961 roku: czym jest przyszłość, jak nasze wizje wpływają na rzeczywistość… lub po prostu: co się stanie…?
Komuna// Warszawa nie próbuje dawać odpowiedzi. Pokazuje możliwe drogi, wciąż krążące w kosmosie fragmenty dawnych nauczań oraz wyłaniające się z cyfrowego świata zręby nowych rzeczywistości. Wielość dróg i niepewność to tytułowe „fragmenty” spektaklu – powracający obsesyjnie lejtmotyw przedstawienia. Pewne jest tylko to, że historia toczy się dalej. Przyszłość jest otwarta, co czujemy podekscytowani, jak podróżni tuż przed wyprawą w Nieznane…
Spektakl zrealizowany dzięki pomocy Ambasady Polskiej w Teheranie oraz culture.pl
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urząd m.st. Warszawy
Koprodukcja:
Patronat:
