FINALISTA AURORY 2021
[PL]
Michał Buszewicz (ur. 1986) – dramatopisarz, dramaturg, reżyser. Autor tekstów dla teatru, m.in.: Zbrodnia, Misja, Aktorzy żydowscy, Kilka obcych słów po polsku, Kowboje, Powrót Tamary. Półfinalista i finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Podejmował także prace prowadzące do stworzenia scenariusza spektaklu z wykorzystaniem aktorskich improwizacji. Efektem takiej pracy były Erazm w warszawskim Nowym Teatrzeoraz Slow motion w Litewskim Teatrze Narodowym, obaw reżyserii Anny Smolar.Jako dramaturg współpracował z Eweliną Marciniak, Anną Augustynowicz, Janem Klatą, Cezarym Tomaszewskim. Reżyserował autorskie projekty, m. in.: Kwestia techniki, Kibice, Autobiografia na wszelki wypadek i Orfi według własnych scenariuszy, oraz Akademię Pana Kleksa według Jana Brzechwy. W latach 2015-2016 pełnił funkcję kierownika dramaturgów Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Wielokrotnie współpracował z organizatorami warsztatów teatralnych i dramaturgicznych dla młodzieży i dorosłych. Jest członkiem kolektywu artystycznego Instytut Sztuk Performatywnych w Warszawie.
[EN]
Michał Buszewicz (born 1986) – playwright dramatist, director. Author of texts for theatre, i.a.; Zbrodnia („Crime”), Misja („Mission”), Aktorzy żydowscy („Jewish Actors”_, Kilka obcych słów po polsku („Several Foreign Words in Polish”), Kowboje (“Cowboys”), Powrót Tamary („Return of Tamara”). A semi-finalist and finalist of the Gdynia Dramatic Award. He also participated in the works leading to the creation of a script for a play using actor improvisation. Such work resulted in Erazm (“Erasmus”) at Warsaw's Nowy Theatre and Slow motion at the Lithuanian National Theatre, both directed by Anna Smolar. As a playwright, he worked with Ewelina Marciniak, Anna Augustynowicz, Jan Klata, Cezary Tomaszewski. He directed his own projects, among others: Kwestia techniki (“A Matter of Technology”, Kibice (“The Fans”), Autobiografia na wszelki wypadek (“Autobiography in case”) and Orfi based on his own scripts, and Akademia Pana Kleksa (“Mr. Kleks Academy”) based on Jan Brzechwa. In 2015-2016 he was the head of dramaturgy at the National Old Theatre in Krakow. He has repeatedly collaborated with organisers of theatre and playwriting workshops for young people and adults. He is a member of the artistic collective Performing Arts Institute in Warsaw.
[RU]
Михал Бушевич (1986 года рождения) – драматург, режиссёр. Автор текстов для театра, таких как «Преступление» (Zbrodnia), «Миссия» (Misja), «Еврейские актёры» (Aktorzy żydowscy), «Несколько иностранных слов по-польски» (Kilka obcych słów po polsku), «Ковбои» (Kowboje), «Возвращение Тамары» (Powrót Tamary). Полуфиналист и финалист Гдыньской драматургической премии. Работал также над созданием сценария спектакля с использованием актерских импровизаций, результатом чего стали постановки «Эразм» (Erazm) в варшавском Новом театре и «Slow motion» в Литовском национальном театре, обе в режиссуре Анны Смоляр. В качестве драматурга работал с такими режиссерами как Эвелина Марциняк, Анна Аугустынович, Ян Клята, Цезары Томашевски. Был режиссером авторских проектов, в том числе «Дело техники» (Kwestia techniki), «Болельщики» (Kibice), «Автобиография на всякий случай» (Autobiografia na wszelki wypadek) и «Орфи» (Orfi) по собственным сценариями, а также «Академия пана Кляксы» (Akademię Pana Kleksa) по произведению Яна Бжехвы.
В 2015-2016 гг. исполнял функцию руководителя литературно-драматургической части Национального старого театра в Кракове. Многократно сотрудничал с организаторами театральных и драматургических занятий для молодежи и взрослых. Является членом художественной группы Института перформативных искусств в Варшаве.
Tekst Michała Buszewicza “Autobiografia na wszelki wypadek” w moim mniemaniu jest o przeczuciu, o ześlizgiwaniu się człowieka w ciemność, nicość, która zwie się śmiercią. Ale czytając tę sztukę, cały czas zadaję sobie pytanie - czy to opowieść o miłości czy o śmierci? Myślę, że jednak o miłości.
Michał Buszewicz's text "Autobiography Just In Case" is, in my opinion, about a gut feeling, about a man slipping into darkness or the nothingness that is called a death. But while reading this play, I keep asking myself - is this a story about love or about death? After all, I think it's about love.
Пьеса Михала Бушевича Автобиография на случай, как я ее поняла, она о предчувствии, о соскальзывании человека в темноту, в никуда, которое зовётся смертью. Но читая пьесу все время спрашиваешь себя - это рассказ о любви или о смерти? О любви, все же думаю я.
Swietłana Aleksijewicz/ Светлана Алексиевич