Skocz do treści
Oficerki. O policji. Fantazja oparta na faktach
Galeria foto

Oficerki. O policji. Fantazja oparta na faktach

Spektakl "Oficerki" jest fantazją opartą na faktach i świadectwach. Próbom towarzyszą spotkania zespołu z policjantkami.

Działają w zmaskulinizowanym świecie. Wiedzą, jak ważne jest stawianie granic, egzekwowanie reguł i panowanie nad sobą. Muszą radzić sobie z własnymi emocjami, nie zważając na agresję tych, których mają chronić. W dzień i w nocy, niezależnie od pogody i nastroju dbają o porządek. Toną w pracy. Policjantki – martwe pole feministycznego dyskursu.

Stoją murem za mundurem, czy to mundur stawia je pod ścianą? To on sprawia, że niczym za dotknięciem magicznej różdżki z realnych zapracowanych, zmęczonych, ambitnych, pokręconych, radosnych czy pedantycznych kobiet stają się nosicielkami państwowego monopolu przemocy. Ich ciała – te naznaczone bliznami po cesarskich cięciach, przemocowych związkach i wypadkach przy pracy – przeobrażają się w znak w równaniu demokracji i patriarchatu. Znak, który w istocie jest niewiadomą, pod którą różne strony społecznego sporu podstawiają własne wartości.

Co bowiem niesie ze sobą policjantka – bezpieczeństwo? Przemoc? Porządek? Władzę? Jest profesjonalistką, która pokonała bariery w męskim środowisku? Opiekunką, która zgodnie z hasłem polskiej policji „pomaga i chroni”? Strażniczką sprawiedliwości? Figurą systemowego zła i opresji państwa? Zdrajczynią kobiecej sprawy? Ofiarą seksizmu i dyskryminacji? Czy w ogóle potrafimy oddać głos jej samej – zakładniczce naszej wyobraźni?

Spektakl Oficerki jest fantazją opartą na faktach i świadectwach. Próbom towarzyszyły spotkania zespołu z policjantkami. Zderzenie naszych, cywili, wyobrażeń i stereotypów z ich opowieściami, stało się punktem wyjścia do przyjrzenia się umowie społecznej, w ramach której rzekomo poruszamy się wszyscy. Czy rzeczywiście ją zawarliśmy? W co gramy, kiedy zawieramy ze sobą rozmaite umowy – w domu, w szkole, w pracy, w szpitalach i w urzędach, na ulicach? Czy dają one nam poczucie bezpieczeństwa czy wręcz odwrotnie? I czy potrafimy umówić się na coś innego?

 

Premiera:

18.03.2022, Teatr Komuna Warszawa

25.03.2022, Teatr Polski w Bydgoszczy

 

Spektakl został zrealizowany w ramach programu HUB Kultury KW finansowanego przez m.st. Warszawa.

 

PROGRAM DO SPEKTAKLU

 

Nasza strona internetowa używa plików „cookies” w celach statystycznych, oraz funkcjonalnych. Jeśli chcesz, możesz wyłączyć pliki „cookies” w ustawieniach swojej przeglądarki. Zmiana ustawień plików „cookies” może ograniczyć funkcjonalność serwisu. Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj.