Hamlet

Tak lub nie? Za czy przeciw? Lepiej pomścić ojca czy rzucić to wszystko i wyjechać z kraju? Piekło codziennych wyborów. Czy naprawdę musimy jednak wybierać? Spektakl „Hamlet” udowadnia, że nawet w słynnym pytaniu „być czy nie być” można odnaleźć wiele zaskakujących możliwości.

„Hamlet” w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego odrzuca zerojedynkowe myślenie, bo czy między zerem i jedynką nie ma nieskończonej ilości liczb po przecinku? Czy wszyscy się od siebie nie różnimy – charakterem, umysłem, ciałem? Zerojedynkowość, znana jako dychotomia, nie uwzględnia tego co znajduje się między białym a czarnym, ogranicza możliwości i ostatecznie może mieć destrukcyjny wpływ na życie oraz relacje z innymi. Twórcy i twórczynie spektaklu fantazjują o świecie, w którym nie trzeba wybierać tylko pomiędzy złem a mniejszym złem, szukają przestrzeni między dwoma skrajnościami, rezygnując z wyboru albo-albo.

Tekst aktu drugiego, powstał na podstawie wydarzeń realnych – castingu do roli Hamleta, według relacji Jana Kowalewskiego.

W spektaklu wykorzystano fragmenty "Hamleta" oraz Sonetu 66 Williama Shakespeare'a w przekładzie Stanisława Barańczaka.