Pięć taneczno-teatralnych solo, złożonych z działań, które tworzą sceny zbiorowe. Pięć światów, powstałych osobno i samowystarczalnych, których twórcy samodzielnie i dowolnie interpretują tę samą partyturę.
Jak w muzyce - partytura nakłada na nich ograniczające ramy, ale zarazem buduje wspólną przestrzeń działań.
W scenach zbiorowych wszyscy są równi - każdy wykonawca i każde solo.
Można by przypuszczać, że tak powstała scena będzie harmonijna,
zgodnie z zasadą, że granice wolności jednego człowieka wyznaczają granice wolności drugiego człowieka.
Ale wiemy już, że to nie działa. Nie wiemy jeszcze natomiast, czy to oznacza spełnienie marzeń czy koszmar.
Gdzie się podziały wizje, namiętności i przekonania liberalizmu, opartego na zasadzie „żyj i pozwól żyć”?
Gdzie ten „wspólny świat”?
Take It or Make It to (społeczna) choreografia, która stawia pytanie o to, w jaki sposób można stosować zasady demokracji w grupie. Bo przecież jeśli tylko odmówimy kopiowania znanych nam, niedoskonałych modeli demokracji, natychmiast pojawia się pytanie o to, jakiej demokracji chcemy.
Czy rzeczywiście potrafimy uczynić z demokracji podstawę naszego działania?
Czy jesteśmy w stanie ją stworzyć, zamiast kopiować (lub odrzucać)?
Spektakl powstał na bazie score'u do film "Schenec-Tedy" w reżyserii Heinza Emigholza.
Nota autorki:
Podstawowym punktem wyjścia naszej pracy jest pytanie o to, jak można demokratycznie działać w grupie. Interesują nas możliwości i granice demokracji, w tym demokracji przedstawicielskiej, w której decyzje dotyczące życia zwykłych ludzi coraz częściej podejmowane są z pominięciem ich głosu. Szczególnie uderzający wydaje mi się proces przejścia Europy Wschodniej i Jugosławii od socjalizmu do kapitalizmu. Spełnienie demokratycznych procedur wystarcza, by uznać transformację za sukces, tymczasem hasłom demokratycznym towarzyszą korupcja, przestępcza prywatyzacja dóbr publicznych, rosnąca w siłę oligarchia oraz rozwój nacjonalizmu i homofobii. Pojawia się więc pytanie: jaka demokracja? Czy przyjęty przez nas model demokracji proponowany przez Unię Europejską jest jedynym możliwym? Czy mamy wolę, umiejętności i siłę, by uczynić demokrację zasadą naszego działania?
Roberto Esposito postawił jakiś czas temu tezę, że żyjemy w czasach, które zupełnie wyjątkowo łączą “klęskę komunizmu z katastrofą nowego indywidualizmu”. Podążając za tą myślą, Take It or Make It bada rozmaite możliwe relacje wewnątrz grupy. Artyści podejmą próbę przekroczenia pułapek demokracji oraz zadadzą pytanie o tzw. “racjonalność” europejskiego społeczeństwa neoliberalnego. Take It or Make It jest zatem (społeczną) choreografią na pięciu wykonawców, opartą na wspólnej partyturze i rozpiętą między swobodą indywidualnej interpretacji a problematyką współpracy i konfliktu w grupie.
(Ana Vujanović, Bydgoszcz, styczeń 2016) przeł. Marta Keil
Ana Vujanović jest badaczką i praktyczką kultury oraz sztuk performatywnych. Pracę rozpoczęła w Belgradzie, gdzie była m.in. współzałożycielką TkH [Walking Theory], platformy łączącej teorię z praktyką artystyczną i wydającej czasopismo o performansie. W tej chwili mieszka i pracuje w Berlinie oraz w Hamburgu, gdzie pisze, wykłada i współtworzy spektakle. Interesują ją przede wszystkim punkty przecięcia sztuk performatywnych i polityki w społeczeństwie neoliberalnym.
W spektaklu wykorzystano utwory muzyczne: Eye of The Tiger zespołu Survivor, Rich Bitch zespołu Die Antwoord oraz arię Mentre Dormi Amor Fomenti z opery L'Olimpiade i Achille In Sciro Antonio Caldary w wykonaniu Philippe’a Jaroussky’ego.